Biografia

Był absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. Wkrótce otrzymał tytuł doktora nauk fizycznych. W okresie 1921-1924 był asystentem w Katedrze Fizyki. Dał wyraz szerokości swoich zainteresowań, wygłaszając na zebraniu katedry oryginalny i przełomowy komunikat o występowaniu efektu piezoelektrycznego w ciałach anizotropowych.

Tele-superheterodyna 

Manczarski skonstruował kilka anten radiowych różnego typu oraz pierwszy polski lampowy odbiornik radiowy. Zainstalowano go w redakcji „Ekspresu Porannego” jako dodatkowe źródło informacji, który to pomysł wkrótce przyjął się w innych agencjach prasowych. Zaledwie dwudziestokilkuletni konstruktor był jednym z projektantów olbrzymiej Radiostacji Transatlantyckiej w Babicach pod Warszawą. Urządzenie, zamontowane pod jego kierunkiem, umożliwiło Polsce nawiązywanie bezpośredniej łączności telegraficznej z USA, a później także z Japonią. Manczarski opatentował również projekt pierwszego polskiego odbiornika radiowego, który zdobył nagrodę na Ogólnopolskiej Wystawie Radiowej w Warszawie w 1926 r. Później wszedł on do masowej produkcji. W 1929 r. Manczarski skonstruował oryginalny model odbiornika i nadajnika telewizyjnego (nazwał go Tele-superheterodyną z okiem elektrycznym), który pokazano na Powszechnej Wystawie Krajowej. Zastosowane w tym modelu rozwiązania były wykorzystywane w USA do wyświetlania ruchomych reklam świetlnych. „Zafascynowany możliwością «telewizyjnego przesyłania obrazów na odległość za pośrednictwem drutu i radia», przeprowadził pierwszą w Polsce (i drugą na świecie – po tej, która miała miejsce w Londynie w 1928 r.) transmisję telewizyjną, nadając obraz złożony z 36 linii, zapisany na metalowych płytach. Był to prototyp magnetowidu” – pisał dr Paweł Brudek. Mniej więcej w tym samym czasie naukowiec zainteresował się zjawiskami paranormalnymi i parapsychologią. Zainteresowania te podzielał z nim gen. Mariusz Zaruski, z którym wspólnie przeprowadzali pewne eksperymenty badawcze (m.in. zjawiska mediumiczne obserwowane na seansach z Marią Nawrocką). Manczarski współpracował też m.in. ze znanym wówczas jasnowidzem Stefanem Ossowieckim. Interesował go również wpływ energii pola elektromagnetycznego na organizm ludzki.       

W służbie Armii Krajowej 

Po wybuchu II wojny światowej Stefan Manczarski organizował początkowo tajne nauczanie, ucząc matematyki, niemieckiego, francuskiego i łaciny. Szybko jednak Polskie Państwo Podziemne zaczęło wykorzystywać umiejętności Manczarskiego w zakresie radioelektroniki. „Zasada kompensacji dr. Manczarskiego została wykorzystana przez Warsztaty Radiowe w Stanmore podczas produkcji anten konspiracyjnych, które umożliwiały całkowite wytłumienie przyziemnej fali radiowej nadajnika, przy niewielkim tylko osłabieniu odbioru. Miało to wielkie znaczenie w walce z niemieckimi służbami pelengacyjnymi, namierzającymi polskie urządzenia radiowe” – wyjaśniał dr Brudek. W czasie Powstania Warszawskiego Manczarski wraz z kpt. inż. Leonem Wierchowiczem „Leonem” skonstruował lokalną radiostację, którą umieszczono w podziemiach kina Miejskiego przy ul. Hipotecznej 8/Długiej 25 na Starym Mieście. Radiostacja umożliwiła budowę lokalnej sieci łączności; patrole telefoniczne AK zainstalowały w różnych miejscach głośniki, które następnie połączono kablami z radiostacją. Aż do końca sierpnia 1944 r. można było nadawać komunikaty i informacje radiowe dla Starego Miasta.

Sztuczne satelity i telepatia 

Po wojnie Manczarski był jednym z inicjatorów utworzenia Gimnazjum i Liceum Matematycznego w Przedborzu, w którym sam pracował. Jako dyrektor Instytutu Geofizyki PAN organizował wyprawy badawcze w rejon równika i na obszary podbiegunowe, na Spitsbergen i Antarktydę. Zapoczątkował badania nad sztucznymi satelitami ziemi. Do końca życia nie porzucił zainteresowań telepatią, starając się opisać to zjawisko za pomocą fal elektromagnetycznych. Na emeryturę przeszedł w 1966 r. Zmarł w Warszawie w wieku 80 lat. Dorobek Manczarskiego obejmuje około 120 prac oraz 13 patentów. W uznaniu za swoje zasługi otrzymał godność członka honorowego 5 związków, towarzystw i stowarzyszeń. Jego imiennie nazwano przylądek i dolinę na Antarktydzie.